In de Dennenbos tussen Paasloo en Steenwijkerwold staat de kunstbunker. Ik heb hier iets mee. Vroeger woonden we er vlak bij.
De bunker had altijd iets geheimzinnigs. Het was iets van de oorlog. Niet dat er in de zestiger jaren nog iets van oorlogsdreiging was, maar rond de bunker hing altijd iets van van de oorlogssfeer.
Het gebied rond de bunker was doorgaans "verboden terrein". En braaf als we waren, respecteerden we dat.
Wel slopen we door de dennenbos, rond de bunker en we gluurden op afstand naar dit immens grote gebouw.
Thuis werd er niet gesproken over de bunker.
Binnen de familie hangt iets wat het gesprek over de bunker, zijn ontstaan en de oorlog moeilijk maakt.
Alleen wanneer het hard vroor in de winter, dan veranderde dat. Voor de Bunker ligt een vijver. Deze vijver diende in de winter in die jaren als schaatsbaan. Dan was plotseling het gebied rond de Bunker wel toegankelijk.
In de jaren zestig werden er dan schaatswedstrijden gehouden op de uitgezette schaatsbaan. Helaas is dat er tegenwoordig niet meer bij.
Wanneer je tegenwoordig op Google de woorden Bunker en Paasloo intypt, dan krijgt de "Bunker van Paasloo" een heel ander begrip. Met name in de Gayscene schijnt deze combinatie de trefwoorden op te leveren waar de mystieke sfeer van de Bunker tot extra prikkeling van de erogene zone schijnt te leiden.
Elders op deze site wordt beschreven hoe de bunker is ontstaan en welke rol deze in de oorlog heeft vervult. Pas op latere leeftijd ging ik mij verdiepen in deze ontstaansgeschiedenis.
Nog steeds dient de Bunker als kunstoplag plaats. Nu voor musea van de provincie Overijssel. Tijdens één van de open monumenten dagen, een paar jaar geleden kreeg ik de kans de Bunker eens van binnen te bekijken.
Daarmee verloor hij overigens meteen zijn mysterieuze karakter. Des al niet te min was het een ervaring er eens binnen in te zijn geweest. Het bijbehorende woonhuis is bewoond. Dit verklaart meteen waarom de bunker ( hoe jammer ook ) niet toegankelijker is.
Met name het prachtige tegeltableau aan de gevel zou zeker voor langskomende fietsers en toeristen een mooie attractie zijn. En stel je eens voor wanneer je in de bos, aan te vijver een "uitspanning" zou creëren waarbij een gedeelte van het woonhuis als cafe/restaurant en expositie ruimte zou gaan fungeren.
Rondom zijn door Staatsbosbeheer intussen wel wandelpaden aangelegd. Daarmee kan er nu rond het gebouw gewandeld worden, en zijn in ieder geval de contouren goed zichtbaar. Alleen wordt er een wonderlijke vorm van bosbeheer gepleegd, waarvan de hogere doelstelling voor mij in ieder geval niet duidelijk is. De waterstand van de vijver wordt zo beheerst dat de grond bijna drassige is, en dus menig boom afsterft door verrotting. Het bos ziet er dan ook verwilderd en verwaarloosd uit, en wandelen zonder laarzen is bijna niet te doen.
Het goede nieuws is wel dat de bunker nu vanaf de Oldemarktseweg zichtbaar wordt.